6.? ผู้ร่วมงานในการวางรากฐานของคณะภคินีผู้รับใช้ ฯ

????????????? คุณแม่ลุยยีนา และ ซิสเตอร์อันตนเนียตตาอยู่ที่บ้านโป่งเพียงปีเดียว ก็ต้องกลับมาที่บางนกแขวก เพราะ ท่านปาซอตตีกำลังเริ่มงานตั้งคณะ? ซิสเตอร์ "สงเคราะห์"?? ต้องการความช่วยเหลือจากซิสเตอร์ทั้งสอง? โดยขอผู้ใหญ่ของคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ ให้ซิสเตอร์อันตนเนียตตาเป็นนวกาจารย์ของกลุ่มผู้สมัครในคณะใหม่? เริ่มงานวันที่ 24 พฤษภาคม 1937? ส่วนคุณแม่ลุยยีนา ดี โยร์โย มีจิตใจกว้างในการตอบรับความต้องการของพระศาสนจักรอยู่แล้ว จึงให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่และด้วยความเต็มใจ??? เช่นการเตรียมชุดสำหรับนวกนารีใหม่ 7 คน ที่จะเข้านวกภาพในวันที่ 8 ธันวาคม 1937?? บันทึกของคณะเล่าว่า? "คุณแม่ลุยยีนาได้ฝันเห็นแม่พระ พระแม่ถือชุดนักบวชที่พับอยู่ในอ้อมแขน? เรียกชื่อท่านและกล่าวกับท่านว่า ?มองดูนี่ ซิสเตอร์ลุยยีนา? นี่เป็นเครื่องแบบของซิสเตอร์ในคณะใหม่'?? ???คืนนั้นเอง คุณแม่ลุยยีนาตื่นขึ้นมา ทำการตัดเครื่องแบบตามที่ได้เห็นในฝัน? ท่านได้นำไปให้ท่านปาซอตตีดู ซึ่งท่านปาซอตตีก็เห็นดีด้วยทันที[1]

???? ในฐานะผู้อบรม ซิสเตอร์อันตนเนียตตาต้องข้ามแม่น้ำไป-กลับฝั่งตรงข้ามวัดทุกวัน ตั้งแต่วันที่ 24 พฤษภาคม 1937 ส่วนคุณแม่ลุยยีนา ยังคงทำงานที่สถานพยาบาล ดูแลเรื่องเสื้อผ้าและสอนการเย็บปักถักร้อยอยู่ทางฝั่งวัดต่อไป?? หลังจากนวกนารีเข้านวกภาพเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 1937 แล้ว? ซิสเตอร์อันตนเนียตตาจึงพักอยู่ที่นวกสถาน โดยกลับมาอยู่กับหมู่คณะในวันเสาร์-อาทิตย์?? ในปีต่อมา คือวันที่ 9 ธันวาคม 1938 นวกนารี 6 คนได้ทำการปฏิญาณครั้งแรก? หลังจากนั้น ก็ยังคงอยู่และทำงานที่ครัวบ้านเณรต่อไปอีกหนึ่งปี??

???? ปีต่อมา ในเดือนมีนาคม 1939? คุณแม่โกลธิลเด โกลีโอโน ได้มาพบท่านปาซอตตี และได้มีการตกลงร่วมกันในเรื่องการย้ายบ้านธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์จากบางนกแขวกไปบ้านโป่ง? เพื่อมอบบ้านและงานต่าง ๆ แก่คณะ "ชีสงเคราะห์" ที่เพิ่งเริ่มต้น โดยขอให้ซิสเตอร์อันตนเนียตตาซึ่งเป็นนวกาจารย์คงอยู่ต่อไป? พร้อมกับซิสเตอร์อีก 3 คน ?ให้คนหนึ่งเป็นอธิการของคณะใหม่ อีกสองคนดูแลโรงเรียน สถานพยาบาล งานอภิบาล และช่วยงานอื่น ๆ ของวัด ในขณะที่ฝึกให้สมาชิกคณะใหม่สามารถรับงานต่อไปได้? ?

???? ดังนั้น วันที่ 13 เมษายน (วันสงกรานต์) ปี 1939 ท่านปาซอตตี โดยรับความเห็นชอบจากสมณกระทรวงเผยแพร่ศาสนา ได้ย้ายนวกสถาน บรรดาสมาชิกและผู้ฝึกหัด "คณะชีสงเคราะห์"ข้ามไปอยู่อารามที่คณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์เคยอยู่ ?ให้สมาชิกใหม่คงอยู่ฝึกงานที่ครัวบ้านเณร 2 คนในบริเวณนวกสถานเดิม ส่วนคนอื่น ๆ มาฝึกงานที่ฝั่งวัดกับซิสเตอร์ธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ 3 คนที่ยังอยู่ที่บางนกแขวก นอกเหนือจากซิสเตอร์อันตนเนียตตา นวกาจารย์ ?มีคุณแม่ลุยยีนาซึ่งเริ่มมีบทบาทในการอบรมนักบวชใหม่ พร้อมกับซิสเตอร์ธิดาแม่พระ ฯ อีก 2 ท่าน คือ ซิสเตอร์กราเซียลลา อามาตี และซิสเตอร์เซเวรีนา กาออด ในเรื่องการเรียนการสอน? การอบรมเด็ก ๆ ในศูนย์เยาวชน? การสอนคำสอนและกิจการคาทอลิกอื่น ๆ เฉพาะอย่างยิ่งการทำงานกับเยาวชนหญิงและแม่บ้าน??

???? เป็นอันว่า ซิสเตอร์ธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ก็เริ่มทยอยกันไปอยู่รวมกันที่บ้านโป่ง และเตรียมเพื่อเปิดบ้านใหม่ที่อื่นต่อไป ทิ้งงานที่เริ่มไว้ที่บางนกแขวกให้แก่คณะที่เกิดใหม่?? นับเป็นการเสียสละครั้งใหญ่ แต่ท่านเหล่านั้นก็ทำด้วยความเต็มใจเพื่อความต้องการของพระศาสนจักรท้องถิ่น? สมาชิกที่ยังคงอยู่ที่บางนกแขวกก็แบ่งปัน สอนบรรดาสมาชิกคณะใหม่ด้วยความรักจริง ๆ?? เฉพาะอย่างยิ่งคุณแม่ลุยยีนา ดี โยร์โย ซึ่งต่อมา ในปี 1941 ได้รับมอบหมายให้ช่วยดูแลสมาชิกและผู้ฝึกหัดของคณะใหม่ เพื่อให้ซิสเตอร์อันตนเนียตตามีเวลาดูแลและอบรมนวกนารีอย่างเต็มที่? และที่สุด วันที่ 16 พฤษภาคม 1944 ท่านปาซอตตี โดยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ของคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ ก็ได้แต่งตั้งคุณแม่ลุยยีนา ดี โยร์โยเป็นอธิการิณีเจ้าคณะคนแรกของคณะ "ชีสงเคราะห์" อย่างเป็นทางการ ซึ่งท่านทำหน้าที่นี้ต่อ ๆ มา ด้วยความรักและเสียสละ เป็นเวลาถึง 20 ปี จนถึงปี 1964 ในขณะเดียวกันก็ตระเตรียมสมาชิกคณะใหม่ให้สามารถเป็นผู้อบรมและเป็นผู้นำคณะของตนต่อไป

มีเหตุการณ์หนึ่ง ซึ่งแสดงถึงความรักผูกพันกับลูก ๆ ผู้รับใช้ ฯ

??????????? "ครั้งหนึ่งคุณแม่นาเดีย? แฟร์โร? อธิการิณีเจ้าคณะแขวงในขณะนั้น? ไปเยี่ยมขณะคุณแม่ลุยยีนานอนป่วย ช่วงเวลาประมาณ 3-4? ปี? ก่อนท่านจะเสียชีวิต? ที่อารามของซิสเตอร์ผู้รับใช้ฯ? ที่ราชบุรี? เมื่อสนทนากันพอสมควร? ท่านอธิการิณีถือโอกาสชวน? "ซิสเตอร์ลุยยีนา? กลับไปพักผ่อนกับพวกเราที่บ้านโป่ง? ดีไหม?"? ท่านหยุดคิดนิดหนึ่งแล้วตอบว่า? "ไม่ไปค่ะ"

??????????? "นั่นไง? ใจของซิสเตอร์ลุยยีนา? ติดอยู่กับผู้รับใช้ ฯ? ที่ราชบุรีแล้ว"? "ไม่ !"? "ถ้าไม่ติดใจ? ทำไมไม่ยอมกลับไปพักที่บ้านโป่งล่ะ"? "อย่าเพิ่งซิ? ฉันยังตอบไม่จบ? ฉันอยากบอกว่า? ไม่เพียงแต่ใจของฉันเท่านั้นที่ติดอยู่กับที่นี่? แต่หมดทั้งตัวของฉันติดอยู่กับที่นี่แล้ว"[2]

???????? เล่นเอาทุกคนในห้องงงงันไปตาม ๆ กัน? และซิสเตอร์ผู้รับใช้ฯ? ก็ซาบซึ้งในความรักของท่านต่อพวกเราเป็นทวีคูณ

[1] ?เทียบ? Ispettoria Thailandese,? Cenni Biografici di Sr.Luigina di Giorgio? SIHM 10.2002? p.3

[2] ?คำเล่าของ ซ.สมปอง ทับปิง?? ผู้อยู่ในเหตุการณ์ ??